33وَلَمّا أَن جاءَت رُسُلُنا لوطًا سيءَ بِهِم وَضاقَ بِهِم ذَرعًا وَقالوا لا تَخَف وَلا تَحزَن ۖ إِنّا مُنَجّوكَ وَأَهلَكَ إِلَّا امرَأَتَكَ كانَت مِنَ الغابِرينَصادقی تهرانیو هنگامی که فرستادگان ما سوی لوط آمدند، به (علّت حضور) ایشان برایش نگرانی رخ داد و دستش از (حمایت) آنان[:میهمانان] تنگ گردید. و (آنان) گفتند: «مترس و غم مدار. ما تو و خانواده‌ات را - جز زنت که از بازماندگان در غبار کفر بوده است - حتماً می‌رهانیم.»